VrouwenPower.nl, juni 2010

Famiglia gaat over een au pair die achter de schermen van het Italiaanse decor belandt en tot onthullende ontdekkingen komt, zowel over de cultuur als over zichzelf.

Het fenomeen ‘Oost-Europese vrouwen’ begint me ook hier op te vallen. Ben ik, verwend, uit op een culturele ervaring, de gemiddelde Oost-Europese vrouw zoekt naar een beter bestaan. Zij het gewiekst, zij het goudeerlijk. En dat in het land van de lage salarissen en de hoge levensstandaard, tevens een geliefd doorsluisland onder vrouwenhandelaren. Zijn de Slavische schonen vooral slachtoffer of beroven zij, zoals mijn hostmoeder Silvia beweert, de Italiaanse vrouwen van hun mannen?

De eerste ‘Natasja’ in mijn Italiaanse leven komt uit Wit-Rusland. Of, zoals Svetlana het zelf zwoel zegt: “Bellaroes.” Met een dikke ‘l’ en een rollende ‘r’. De 24-jarige diamant trouwde drie maanden na ontmoeting met haar tweemaal zo oude Italiaan en verkaste naar de laars. Als nooit ontdekte tafeltennisser lag hij tegen zijn vijftigste vast niet meer zo goed bij de Milanese dames. Dus zocht hij het eens over de grens en reduceerde het vrouwenoverschot aldaar. Hem is in ieder geval een langer leven voorspeld dan de voormalige Sovjet-man die het, dankzij ’s lands trots vodka, moet doen met een gemiddelde levensverwachting van negenenvijftig jaar. Al met al geloof ik in het nobele streven van deze importbruid een ‘goede vrouw’ te zijn. En de pingponger toont ware Italiaanse galanterie. Hij haalt haar altijd op na afloop van de talencursus. Of is meneer gewoon bang dat een jonger exemplaar zijn popje anders komt inpikken, een die nog wel fier de polka kan dansen?

Beiden uit het voormalig Oostblok komen ook de Hongaarse Magda (28) en haar Tsjechische echtgenoot. Manlief zwoegt als manager voor een hamburgerketen, terwijl zij al zwanger het huishouden runt. Bescheiden wonen ze in een afgrijselijke buitenwijk van Milaan. Au pair Ivanka (22) uit Bulgarije daarentegen is wat stouter. Toen zij in beeld kwam, verminderde de contactfrequentie tussen mij en de Duitse Britta drastisch. Had ik op mijn achttiende na een vakantie in Rimini definitief afscheid genomen van de Italiaanse boy, bij hen vormt hij de basis van de vriendschap. Trots toonde het Balkanmeisje mij eens haar telefoonlijst vol gebonden Alessandro’s en Marco’s. “Ik wéét”, vertelde ze trots, “dat als ik een van hen bel, ze metéén zullen komen.” Het nobelste streeft de 22-jarige Alina uit Roemenië. Dankzij haar tomeloze inzet verliet ze al na een maand ons talenklasje voor een niveau hoger. De ambitieuze Oost-Europese heeft economie gestudeerd en wil het helemaal gaan maken bij een Italiaanse banca. Intussen verdient ze als nanny haar inkomen bij een steenrijke familie.

Ook vandaag staat Svetlana’s pingponger paraat met zijn vespucci. Ik ga na lange tijd weer eens een caffè drinken met Brittta, aangezien ze dit keer in ander gezelschap verkeert (Ivanka moest naar een Alessandro). “Dit is Viktoria.” Ik word voorgesteld aan een hoogblonde, koele Oekraïnse. In de bar gezeten bespreken Britta en ik de laatste perikelen van onze gastgezinnen. De Slavische, van hooguit begin twintig, kijkt strak voor zich uit en zwijgt. “Ik ben stom,” zegt ze dan. Ik hef mijn wenkbrauwen. “Ik heb een affaire.” Ik doe mijn mond open, maar ze is me al voor: “Ja, met de vader.” Britta en ik kijken elkaar met wijd opengesperde ogen aan. We grinniken. Dan word ik serieus en richt me tot de minnares: “Je hoopt toch niet dat hij zijn vrouw voor je verlaat?” “Hij vertelde me,” benadrukt Viktoria elk woord, “dat hij iemand nodig had om mee te praten.” Aan het einde van haar lofzang concludeer ik: “Het is wel lekker makkelijk zo voor hem.” Viktoria loopt woedend weg.

Of het aan Viktoria’s Oost-Europese bloedgroep ligt, laat ik in het ongewisse. Wat ik wel weet is dat ik deze sappige roddel onmogelijk aan mijn hostmoeder kan vertellen. De transformatie van ‘gemaakt aardig’ naar kil in het weekend (wanneer paps thuis is) en de manipulatie van haar kinderen jegens mij zijn al tergend genoeg. De aantrekkingskracht tussen de vader des huizes en mij hoeft niet te worden verwoord.

Geschreven voor: VrouwenPower.nl, 9 juni 2010